قالب‌گیری ایمپلنت یکی از مهم ترین مراحل درمان ایمپلنت دندانی است که نقش تعیین کننده‌ای در دقت و دوام پروتز دارد، انتخاب روش مناسب قالب گیری کیفیت نهایی کار را تضمین کرده و لبخندی طبیعی و بادوام برای بیمار ایجاد می‌کند، از روش های سنتی مانند اوپن تری و کلوزد‌تری گرفته تا تکنیک های پیشرفته دیجیتال، هر کدام مزایا و محدودیت های خاص خود را دارند، اما سوال اصلی اینجاست کدام یک از انواع قالب گیری ایمپلنت بهترین نتیجه را برای بیمار فراهم می‌کند؟
روش های قالب گیری ایمپلنت دندان
روش های قالب گیری ایمپلنت دندان به چند دسته اصلی تقسیم می‌شوند که هر کدام کاربرد، مزایا و محدودیت های خاص خود را دارند:
روش اوپن تری
در این روش کوپینگ انتقال از سوراخ قالب بیرون زده و هنگام قالب گیری باز می‌ماند، پس از سفت کردن پیچ، قالب با دقت بالا اطلاعات موقعیت ایمپلنت‌ها را منتقل می‌کند و این روش برای ایمپلنت های زاویه‌دار یا چندتایی ایده‌آل است، اما کمی زمان بر بوده و به دقت بالای دندانپزشک نیاز دارد.
روش کلوزد‌تری
در این روش کوپینگ داخل قالب قرار می‌گیرد و پس از خروج قالب، به آن متصل می‌شود، انجام آن ساده‌تر و برای بیمار راحت‌تر است؛ این روش بیشتر برای ایمپلنت های تکی یا مواردی که زاویه ایمپلنت خیلی خاص نیست استفاده می‌شود، هرچند دقت آن نسبت به اوپن تری کمتر بوده و احتمال خطای جزئی وجود دارد.
قالب گیری دیجیتال
این روش با اسکنر داخل دهانی انجام می‌شود و نیازی به مواد قالب گیری سنتی ندارد، دقت بالایی دارد و بیمار درگیر حس ناخوشایند مواد قالب‌گیری نمی‌شود، سرعت کار بیشتر است و خطای انسانی کاهش می‌یابد و البته هزینه بالاتر و نیاز به تجهیزات پیشرفته از محدودیت های آن محسوب می‌شود.
روش ترکیبی
گاهی بهترین متخصص ایمپلنت دندان برای افزایش دقت و راحتی بیمار از ترکیب روش سنتی و دیجیتال استفاده می‌کند، در این حالت بخش هایی با قالب گیری فیزیکی و بخش هایی با اسکن دیجیتال انجام می‌شوند و این روش انعطاف پذیری بیشتری دارد و در شرایط خاص مثل ایمپلنت های متعدد یا نیاز به زیبایی بیشتر، بهترین انتخاب است.
مراحل انجام قالب گیری ایمپلنت چگونه است؟
مراحل قالب گیری ایمپلنت معمولا به صورت زیر انجام می‌شود و بسته به روش انتخابی کمی متفاوت خواهد بود:
آماده سازی دهان و لثه
ابتدا لثه اطراف ایمپلنت دندان بررسی و در صورت نیاز با هیلینگ اباتمنت یا ابزارهای دیگر شکل‌دهی می‌شود تا دسترسی به ایمپلنت آسان‌تر شود.
انتخاب روش قالب گیری
دندانپزشک بسته به تعداد ایمپلنت، موقعیت و شرایط دهان بیمار، روش اوپن‌تری، کلوزد‌تری یا دیجیتال را انتخاب می‌کند.
قرار دادن کوپینگ انتقال
کوپینگ مخصوص روی ایمپلنت بسته می‌شود و این قطعه نقش انتقال دقیق موقعیت ایمپلنت به قالب یا اسکن دیجیتال را دارد.
تهیه قالب یا اسکن
در روش سنتی مواد قالب‌گیری وارد دهان شده و موقعیت ایمپلنت را ثبت می‌کنند و در روش دیجیتال با اسکنر داخل دهانی، تصویر سه بعدی دهان و ایمپلنت گرفته می‌شود.
خارج کردن قالب یا ذخیره داده دیجیتال
در اوپن‌تری قالب همراه کوپینگ خارج می‌شود، در کلوزد‌تری کوپینگ جدا و سپس به قالب متصل می‌گردد و در دیجیتال فایل اسکن ذخیره و به لابراتوار ارسال می‌شود.
انتقال به لابراتوار
قالب فیزیکی یا فایل دیجیتال به لابراتوار فرستاده می‌شود تا مدل دقیق ساخته شده و پروتز آماده شود.
بررسی و اصلاح نهایی
دندانپزشک در مراحل بعدی روکش یا پروتز ساخته شده را روی ایمپلنت امتحان کرده و در صورت نیاز اصلاح می‌کند.
بیشتر بخوانید: بهترین مرکز ایمپلنت دندان
کدام روش قالب گیری برای بیماران مناسب تر است؟
انتخاب بهترین روش قالب گیری ایمپلنت به شرایط دهان، تعداد ایمپلنت ها و حتی امکانات کلینیک بستگی دارد:
- روش کلوزد تری برای بیمارانی مناسب است که یک یا دو ایمپلنت ساده دارند و دسترسی خوبی به محل ایمپلنت وجود دارد، این روش راحت‌تر و سریع‌تر انجام می‌شود.
- روش اوپن تری زمانی پیشنهاد می‌شود که بیمار چندین ایمپلنت دارد یا موقعیت ایمپلنت‌ها پیچیده و با زاویه است و این روش دقت بالاتری دارد و خطای جابجایی کمتر است.
- روش دیجیتال بهترین گزینه برای کسانی است که به دنبال دقت بالا، راحتی بیشتر و حذف قالب گیری سنتی هستند، این روش برای بیماران با رفلکس شدید، حالت تهوع یا حساسیت به مواد قالب گیری نیز بسیار مناسب است.
بیشتر بخوانید: مراحل ایمپلنت دندان
دقت کدام نوع قالب گیری ایمپلنت بیشتر است؟
از نظر دقت، روش های قالب گیری با هم تفاوت قابل توجهی دارند:
- قالب گیری کلوزد تری ساده و سریع است اما به دلیل احتمال جابجایی قطعه انتقال هنگام خارج کردن قالب، دقت کمتری نسبت به سایر روش‌ها دارد.
- قالب گیری اوپن تری دقت بیشتری دارد، چون قطعه انتقال هنگام قالب گیری در جای خود ثابت می‌ماند و خطای جابجایی کمتر است؛ به همین دلیل بیشتر در موارد ایمپلنت های متعدد یا با زاویه استفاده می‌شود.
- قالب گیری دیجیتال دقیق ترین روش محسوب می‌شود و در این تکنیک هیچ جابجایی فیزیکی رخ نمی‌دهد و داده‌ها مستقیما توسط اسکنر ثبت می‌شوند، در نتیجه خطای انسانی به حداقل می‌رسد.
سوالات متداول
در روش اوپن تری قطعه انتقال هنگام قالب گیری ثابت می‌ماند و دقت بیشتری دارد، اما در کلوزد تری قطعه خارج می‌شود که سریع‌تر است ولی دقت کمتری دارد.
انتخاب روش قالب گیری به تعداد ایمپلنت‌ها، موقعیت و زاویه قرارگیری آن‌ها، دقت مورد نیاز، شرایط دهان بیمار و تجربه دندانپزشک بستگی دارد.
به‌طور معمول بین ۱۵ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد و در یک جلسه در مطب انجام می‌شود.
قالب به لابراتوار ارسال می‌شود تا روکش یا پروتز ایمپلنتی با بالاترین دقت ساخته شود.
در نهایت…
قالب گیری ایمپلنت مرحله‌ای حیاتی در موفقیت درمان ایمپلنت است که مستقیما بر دقت، زیبایی و ماندگاری پروتز اثر می‌گذارد، انتخاب میان روش های اوپن‌تری، کلوزد‌تری یا دیجیتال باید بر اساس شرایط دهان بیمار، تعداد و زاویه ایمپلنت ها و مهارت دندانپزشک انجام شود، هر روش مزایا و محدودیت های خاص خود را دارد، اما هدف مشترک همه آن‌ها، دستیابی به نتیجه‌ای دقیق، پایدار و لبخندی طبیعی برای بیمار است.